.
ႏွလံုးသား တစ္ခုကို အခါအခါ ဒူးေထာက္ေစဖို႔ သဲသဲမဲမဲ ကကြက္ခင္းေနတာလား ကေ၀ပ်ိဳ ။ ရက္စက္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးက ေတးသြားေတြက ပ်ားရည္စက္လို ခ်ိဳျမိန္ပါရဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕ပါရဲ႕ . . . . ခံုမင္ႏွစ္သက္ ဖြယ္ေကာင္းပါရဲ႕. . . ဒါေပမဲ့ . . . ဓား သြား ေပၚ က ပ်ားရည္စက္ ။
ေကာင္းကင္ဟာ ေရာင္နီကို သိမ္း၀ွက္ထားသလို ၊ ေလျပည္ဟာ ပန္းရနံ႔ကို သိမ္း၀ွက္ထားသလို္ ၊ မင္းအရိပ္ေတြကလည္း ငါ့ႏွလံုးသားကို သိမ္း၀ွက္ထားခဲ့ျပီ ။ ငါဟာ အိပ္မက္ေတြထဲ ပိတ္ေလွ်ာင္ခံထားရတဲ့ အိပ္တန္းေပ်ာက္ ငွက္တစ္ေကာင္ ။ က်ိမ္စာမိခဲ့တဲ့ ငါ့ အတိတ္နဲ႔ ငါ့အရိပ္ကို . . မင္းျငိဳ႕ခ်က္ ေအာက္ကေန . . ေက်းဇူးျပဳ၍ ထြက္ခြါခြင့္ျပဳပါ ။
မင္းေပးခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီးအိပ္မက္ အတုေတြ . . အသံုးျပဳရန္ ရက္လြန္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္အတုေတြ . . အေရာင္ေတြ ေဖ်ာ့ေတာ့လာတဲ့ ေဆးသား အတုသံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ . . အတုေတြ မ်ားတဲ့ ေခတ္ထဲမွာ အမွတ္မရွိ ယံုႀကည္လြန္း ေနတဲ့ သေကာင့္သား အကၽြန္ပ္ . . . ရူးရူးမူးမူး နဲ႔ပဲ ၀တ္လစ္စလစ္ ကဗ်ာေတြ ေဖာက္ခ် လိုက္တယ္ . . . ဆစ္ ကနဲ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ မ်က္လံုးေတြပါ စံုမွိတ္ ပစ္လိုက္ရတဲ့အထိပါပဲ ။ အမွတ္တမဲ့ေတြကို အမွတ္ မရွိပဲ အမွတ္တရ အျဖစ္ သိမ္းထားလိုက္ မိျပန္တယ္ ။
ဒီညေနခင္းမွာ ေႀကကြဲျခင္း စကားလံုးကို အရက္စက္ဆံုး လို႔ က်ေနာ္သတ္မွတ္လိုက္တယ္ ။
ေဟာ . . .သူ ေရာက္လာျပန္ျပီး ။ ဒီတခါလည္း က်ေနာ္အသည္းကို ပုတ္ႏႈိးေနတယ္ ။ လႈပ္တစ္ခ်က္ ပုတ္တစ္ခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္အသည္းကို သူ ကစားဦးေတာ့မယ္ေပါ့ ။ ။ စုတ္တစ္ခ်က္ ႏုတ္တစ္ခ်က္နဲ႔ သူမန္းမႈတ္တဲ့ ဂါထာေတြ ႀကားမွာ က်ေနာ္ ရူးရူး မူးမူး ျဖစ္ရေတာ့မယ္ ။
ဧကရီေရ . . . ၊ မ်က္သြယ္ အပင့္တစ္ခ်က္ . . အျပံဳးတစ္ခက္ ေအာက္မွာတင္ ျမွားအစင္းစင္း အစိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ စစ္သူရဲတစ္ေယာက္လုိ . . . မာယာ ညႊတ္ကြင္းေတြ အထပ္ထပ္ေအာက္မွာ ရုန္းထြက္မရတဲ့ လမ္းစေပ်ာက္ သားေကာင္လို . . . . . ေသစားေသေစ အမိန္႔ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အလင္းေရာင္မဲ့ အက်ဥ္းသား တစ္ေယာက္လို . . . . ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ ဒီ၀ဌ္ေႀကႊးေတြ ေအာက္ကေန င့ါအိပ္မက္ကို ညွင္သာစြာ ရုန္းထြက္ခြင့္ ေပးလွည့္ပါေတာ့ ။
တစ္ပြင့္တည္းပါပဲ ဆိုေပမဲ့ . . . အဆိပ္ျပင္းျပင္း ဆူးတစ္ခက္နဲ႔တင္ ငိုေႀကြးေနတဲ့ ႏွင္းဆီေတးသြားကို ေႀကြလြင့္ခြင့္ျပဳပါ ။
လင္းေခတ္ဒီႏို ( 17.6.11 )
