ရိုးတံက်ဲက်ဲခပ္ဖြာဖြာလြင့္ေမွ်ာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ
အက္ေႀကာင္းရာေတြထပ္ေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လိုပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဟာပန္းအေႀကေတြ ႀကားထဲမွာ
လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကို ျပံဳးျပခဲ့ဖူးတယ္ ။
ညဥ့္ဦးယံရဲ႕ႀကယ္ေရာင္ပ်ပ် ေအာက္မွာ
ေလေျပဟာကၽြန္ေတာ္ကို
ေႀကကြဲျခင္းလြင္ျပင္ကေနထြက္ခြါဖို႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလေျပ . . . . .
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ႀကယ္စင္ေတြဟာ
ခ်စ္သူရဲ႕အေစအပါးအျဖစ္သာ ေနခ်င္ခဲ့သူေတြပါ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ . . .
စြယ္ေတာ္ရြက္တစ္ရြက္မွာ
သူ႔အတြက္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့
ကဗ်ာ တစ္၀က္ဟာလည္း
ေအးစက္စက္စကားလံုးေတြ သီထားတဲ့
ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ျဖစ္သြားခဲ့ေပါ့ ။
အိပ္မက္ဆိုတာ
ေနမညိဳတတ္တဲ့ေကာင္းကင္မွ မဟုတ္တာပဲေလ . .
ျပိဳက်လာတဲ့ မိုးခါးစက္ေတြေအာက္မွာ
ဥေပကၡာေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ ပ်ိဳးလွည့္ခဲ့ပါ
ခ်စ္သူ. . . ။
အလြမ္းညေနနဲ႔ေနညိဳခ်ိန္ဆိုတာ
ကိုယ္နဲ႔အသားက်ျပီးသား
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကံႀကမၼာေလးပဲ. . .
. . .. . .
ကိုယ္ေက်နပ္သင့္တာေပါ့ ။
လမ္းဆံုးတစ္ေနရာေရာက္ေနတာေတာင္မွ
ေနာက္ျပန္မလွည့္ခ်င္ခဲ့ဘူး
ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ေစတသိုက္ဟာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္မေစႏိုင္ခဲ့့ဘူး . . . .
ခ်စ္သူ . . .
ကိုယ္ဟာမင္းရဲ႕ ေစလိုရာေစ ျဖစ္ခဲ့သူေပါ့ ။
မင္းရဲ႕ႏႈတ္ထြက္စကားတစ္ခ်က္ဟာ
ဓားသြားတစ္လက္ဆိုရင္
အဲဒီဓားအဖ်ားထက္မွာ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုတင္ထားေပးလိုက္မယ္
ကိုယ့္အိပ္မက္ကိုေတာင္
မင္းေစလိုရာေစႏိုင္တယ္ကြယ္ ။
လင္းေခတ္ဒီႏို ( 14.5.12 , 1း40 AM )
