ဒႆရဲ႕့ ႏွလံုးသားကို ျခယ္လွယ္ခြင့္ရလိုက္တဲ့
အခ်စ္ရဲ႕
လက္ပါးေစလား . . . .
မ်က္လံုး
လွလွေလးေတြနဲ႔
ငါ့
စိတ္ကို ပြတ္သပ္ ေဆာ့ကစားေနလိုက္တာမ်ား
အဲ့ဒီ
တဒဂၤကို
စိတ္ကူးယဥ္ေတြလုပ္ျပီး
သက္တံေပၚ
ပစ္တင္ထားလိုက္တယ္
မင္း
မ်က္၀န္းအလွေတြထဲမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ
တိုးတိုးေလး
ေမွာင္လိုက္ ခ်င္ပါရဲ႕
တိုးတိုးေလး
လင္းလိုက္ ခ်င္ပါရဲ႕ ။
သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
ေကာင္းကင္ေရးတဲ့
ႀကယ္
သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
ေတးဆိုေနတဲ့
ႏွင္းဆီတံေယာ
သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
ႀကယ္စံုတဲ့
ရာသီကို လင္းေစတဲ့ လျခမ္း
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမရဲ႕
ကဗ်ာကမ္းနဖူးမွာ
ကဗ်ာကမ္းနဖူးမွာ
ယဥ္ယဥ္ေလး
ရူးေနခဲ့တဲ့ေကာင္ . . . ။
၁ ႏွစ္ . . .
၂ ႏွစ္ . . .
၃ ႏွစ္ . . .
တစ္ခါတေလေတာ့လည္း
ခ်စ္ျခင္းေလာကႀကီးက
ကံႀကမၼာရဲ႕
အမဲလိုက္ေကာင္းတဲ့ ရာသီတစ္ခုလား . . . ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
နမ္မီးဆစ္
နတ္သမီးရဲ႕ လက္ထဲ
အေလွ်ာ္္အစားလုပ္လိုက္
မိတယ္ . . . ။
မိုးလင္းေအာင္
ေငးမိတဲ့ ေကာင္းကင္မွာ
ႀကယ္ေရာင္မပါပဲ
တိမ္မည္းေတြအေနာက္
လိုက္ခဲ့မိေပါ့
မက္မက္ေမာေမာ
ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့တဲ့ လမင္းဟာ
သကၠရာဇ္ေတြထဲ
ျပန္၀င္သြားခဲ့တယ္ ။
မိုးျဖိဳင္းျဖိဳင္းမည္း
ေနတဲ့ ေအာက္မွာ
တစ္ကိုယ္စာ
ေႏြေခါင္ေခါင္
ျဖစ္ေနတဲ့အထဲ
က်ိန္စာတစ္ခြင္လံုး
မိုးစုန္စုန္ခ်ဳပ္မွေတာ့
လက္ႀကားက
နကၡတ္မွာ
ကိုယ့္ေသတမ္းစာ
ကိုယ္ေရးလိုက္တယ္
ကိုယ့္ အိပ္မက္ေတြ
ကိုယ္ျပန္ခူးခဲ့ရတဲ့
ေန႔ . . . ။
ေျမာက္ျပန္ေလညွင္းမွာ
ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးနဲ႔
ႀကည္စယ္သြားတဲ့
နတ္ဆိုးမေလးေရ
. . .
ေႏြတစ္မိုး
ေဆာင္းတစ္မိုးနဲ႔
မိုးမျမင္
ေလမျမင္ အိပ္မက္ေတြကို
ကဗ်ာေတြနဲ႔ပဲ
ျပန္ခြါခ်ေနရတယ္
ႏွင္းပန္းရိုင္းရိုင္းဟာ
ခရမ္းလႈိင္းေတြနဲ႔
မီးျမိဳက္ခံရေပါ့ ။
အလင္းေငြ႕ေငြ႕
က်န္ေနေသးတဲ့ အခန္း
ျပတင္းေပါက္
အျပင္ဘက္က ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္
ဟိုးးးး
ခပ္ေ၀းေ၀းက
အရြက္ေႀကြစရာ
မရွိေတာ့တဲ့ သစ္ေျခာက္ပင္
ပင့္သက္ကို
ခပ္ျပင္းျပင္း ရွိဳက္သြင္းျပီး
မႊန္းႀကပ္မႈကို
စုတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရိုက္ထုတ္လိုက္တယ္
ငါ့မပါတဲ့
ငါ့စိတ္ဟာ
အလင္းသဲ့သဲ့မွာ
တစ္ေယာက္တည္း
မိုးခ်ဳပ္ေနခဲ့တယ္ ။
လင္းေခတ္ဒီႏို (31.5.13)
13 comments:
ကိုယ့္ အိပ္မက္ေတြ ကိုယ္ျပန္ခူးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ မွာ . . . ငါမပါတဲ့ ငါ့စိတ္ဟာ အလင္းသဲ့သဲ့မွာ
တစ္ေယာက္တည္း မိုးခ်ဳပ္ေနခဲ့တယ္ ။ ... လွပစြာ ...
သူမ်ားေတြ အဲ့လိုဖြဲ႔တာေတြ႔ရင္ အရမ္းအားက်တယ္။ ကိုယ္တိုင္အတြက္ကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္ စကားလံုးေတြ ရွားပါးလွတယ္။ ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္သြားပါတယ္..။
ဒီလိုကဗ်ာေလးမဖတ္ရတာၾကာေပါ့..
ဟားးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အဲလို ကဗ်ာမ်ိဳးငတ္ေနတာ ၾကာျပီ အကိုရ ...
စကားလံုးေတြ ထိရွလို႔ အဓိပၸါယ္ေတြျပည္႔၀ ...
ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးကလဲ ၾကည္႔စမ္းပါအံုးခ်စ္စရာ..:)
“ ေကာင္းကင္ေရးတဲ႔ ၾကယ္ ” တဲ႔လား ?
ရင္ဘတ္ထဲ ထဲ႔ျပီး ခံစားသြားပါတယ္ အကိုေတာ္ :)
ခင္တဲ႔...မုိးနတ္
ကိုဗညားရဲ႕ကဗ်ာေကာင္းေလးပါ။
ကိုဗညားေရ...ကဗ်ာေတြ မဖတ္ရတာၾကာၿပီ။ ကဗ်ာေလးကိုလွလွပပေလး ဖြဲ႕ထားတာ တအားလွတယ္။ သံုးေက်ာ့တိတိဖတ္သြားတယ္...
Blogspot ကိုခ်စ္တဲ႔ Blog ေမာင္ႏွမေတြ ကဗ်ာေတြ စာေတြ ျပန္ေရးေစခ်င္ေနတာ။
ဆက္ေရးပါဦးေနာ့...
ကဗ်ာထဲ နစ္၀င္စီးေမ်ာသြားတယ္..
စကားလံုးလွလွ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔အတူ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးပါ ဗညားေရ....ဒီလိုပါရမီရွင္ေတြကို အားက်မိပါရဲ႕။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဟိုေန႕ကတည္းက ရွတတခံစားမႈေလးေတြ လြင့္ထြက္လာမယ္ဆိုျပီး ေမွ်ာ္ေနတာ ... ထြက္မယ့္ ထြက္လာေတာ့လည္း ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႕ လွမွလွတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ... ကိုယ့္ယိုင္ညႊန္းကိန္းနဲ႕ကိုယ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို ႏွစ္ျခိဳက္သြားခဲ့တယ္ ... အေရးက်ဲတယ္အကိုေရ ... ေနာက္ထပ္ေတြ ေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ်ိဳ႕ ... :)
ကဗ်ာက ဆြဲေခၚသြားတဲ့အတိုင္း
ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္လိုက္
သစ္ေျခာက္လို ေၾကြလိုက္နဲ႔...စီးေမ်ာလိုက္ပါသြားရတယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမရဲ့
ကဗ်ာကမ္းနဖူးမွာ
ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးေနတဲ့ေကာင္...။
စကားလံုးေတြ က်စ္လစ္ၿပီး အရင္လိုလက္ရာေတြနဲ႔ ဖတ္ေကာင္းတုန္းပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ ..။
စာေတြလာဖတ္သြားတယ္
ပံု
(ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနသူ း))
ေကာင္းကင္ထဲၾကယ္ေတြေရးထည္႔လုိက္တယ္ :)
ကဗ်ာလွလွကေလးဖတ္ၿပီး ေမာရတယ္။
မက္မက္ေမာေမာ ေမ်ွာ္လင့္မိတဲ့ လမင္းဟာဟသကၠရာဇ္ေတြထဲ ျပန္ဝင္သြားတယ္။
သိပ္လွတဲ့ ကဗ်ာေလးပါလား ဗညားေရ :)
Post a Comment