“ရင္ဘတ္ပြင့္ထြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြတ္ရာသီ”

. ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလုံးသားက မုသာ၀ါဒ လိႈင္းေတြကုိ မတြန္းလွန္ႏုိင္ေတာ႔ ကမ္းပါးျပိဳမွ ရင္ဘတ္ လိႈက္စားခံရမွန္း သိလိုက္ရတယ္ လိမ္ညာမႈေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အရိပ္ခိုမိခဲ႔တဲ႔ ... ငါ မေနတတ္တဲ႔ မနက္ေတြအတြက္ တခ်ိဳ႕ တ၀က္ေတာ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရျပီ .. . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ ) ရွိန္းခနဲ . . . . . . . . နာက်င္မႈေတြ ရင္ဘတ္ေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားတယ္ တဆတ္ဆတ္ ခုန္လာတဲ့ အသားေတြ မာနကို ေခါင္းပုတ္နိုး အခ်စ္ဆိုတာ ေရေရာက္ေသာက္တတ္တဲ့ နမ္မီးဆစ္ နတ္သမီးရဲ႕မာယာနဲ႔ ငါ့ရင္ဘတ္ကို မင္း အခါးေရာင္ ဆိုးခဲ့တယ္ . . . . . . . . ( ဗညားရွိန္ ) ထားခဲ႔စမ္းပါ . . . . သစၥာမဲ႔ပန္းေတြ ေၾကြလာရင္ေတာင္မေကာက္ဘူး ငါမာနနဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ အေခါက္ေခါက္ေတာက္ေလာင္လာတာ ေနဆယ္စင္းထြက္ေစအုန္း ငါ႔ ရင္ဘတ္ပ်ိဳကို မယိမ္းေစေတာ႔ဘူး . . . . . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ ) ငါမသိလိုက္တဲ့ ဗ်ဳဟာအခင္းအက်င္းနဲ႔ တံပိုးမမႈတ္ပဲ မင္း စတိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲ ငါဟာ ရွဳံးနိမ့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ပဲ ဆုတ္ခြါမယ္ . . . သံု႔ ပန္း ေတာ့ မျဖစ္ေစရဘူး ဧကရီ . . . . . . . . . . . . . . ( ဗညားရွိန္ ) ငါ႔... ဘ၀ရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္ေတြမွာ ရင္ခြင္ေတြ ထပ္မပ်က္ရေအာင္ အသည္းႏွလံုးကုိ စကာတင္လို႔ ရာသီေတြ ရပ္တန္႔ပစ္မယ္ မာယာတံခါး၀မွာလည္း ကာဘာေတြ အထပ္ထပ္၀တ္လို႔ေပါ႔ . . . . . . . . . . . . . ( ညရဲ႕ေကာင္းကင္ ) အသည္းမရွိေတာ့တဲ့ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ အလြမ္းေသသြားတဲ့ နတ္ဆိုးပုရပိုဒ္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ေတြနဲ႔ ႏွင္းေခတ္မွာ ေႀကြသြားတဲ့ အနာဂတ္ေတြေအာက္မွာ ငါ့တို႔ေန႔ရက္ေတြ မပီမသ ရိတ္သိမ္းခံလိုက္ရတယ္ . . . . . . ( ဗညားရွိန္ )