ႏွင္းခတဲ့ ေဆာင္းတစ္ည
ခ်မ္းေအးတဲ့ ဒီေဟမာန္
ျမစ္ျပင္က်ယ္ ဘယ္လိုပင္
ေအးခဲေသာ္လည္း
ကိုယ္ရင္ခြင္ အပူမီးကိုလ
အံတုလို နိုင္မယ္မထင္.....
ေမွာင္လြန္းတဲ့ ေဆာင္တစ္ည
လမိုက္ကာ လင္းေရာင္ေပ်ာက္တယ္
နကၡတ္မဲ့ ဒီရင္ခြင္
ေမွ်ာ္လင့္ကာ ေစာင့္စားမွ
လမ္းျပမယ့္ လမင္းငယ္
မင္းဘယ္ေရာက္ေနပါ့....
ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္ေပးထားမယ္လို႕
ကမ္းလင့္ေသာ ေမာင္လက္ဖ၀ါးေတြကိုျဖင့္
လွမ္းလင့္လို႕ ခင္မယူငင္
မတြယ္ငင္ ခင္ေလးျငင္းေလေတာ့
ပ်က္ေႀကြေပါ့ ေမာင့္ဘ၀အစဥ္...
မႀကင္သူ ခင္ကိုမွ
ခ်စ္မိတဲ့ ဒီႏွလံုးသား
ရွဳံးမွာကို ႀကိဳသိလွ်က္ႏွင့္
မ်က္စိကို စံုမွိတ္ကာ
ရူးမိုက္စြာ စြဲလမ္းျပီး
အံႀကိတ္ကာ လည္စင္းခံခဲ့
မ်က္ရည္မဲ့ ရင္ခြင္...
ေႀသာ္........
မ်က္ရည္မဲ့ ရင္ခြင္...
No comments:
Post a Comment