မင္းနဲ႔ေ၀းရျပီးလို႔ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္က
နာက်င္စြာ လက္ခံလိုက္ရခ်ိန္
ႏွလံုးသားကေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ခါးသီးစြာ ျငင္းဆန္ေနခဲ့တယ္...
မင္းနဲ႔နီးရဖို ျမားနတ္ေမာင္ကို အားကိုးမိခါမွ
သူပစ္တဲ့ျမွားတစ္ခ်က္မွမထိ လြဲေနတာခ်ည္းကေတာ့
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ဆိုးလိုက္တဲ့ကံတရားလားကြာ...
ေႀကကြဲစြာ ရူးမတတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ငါ့ဘ၀
နာက်င္မွုဆိုတာ ဘာလဲလိုေမးရေလာက္ေအာင္ကို
ႏွလံုးသာက ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ထုံက်င္ေနခဲ့တယ္...
အဆံုးအစမရွိတဲ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းက
အဆိပ္ရွိတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို
ငါရင္ထဲမွာ စူးစူးနစ္နစ္၀င္ေနတာက
ႏွလံုးသားကို တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနေစတယ္
အဲဒီနာက်င္မွု က်န္ရစ္ဖူးသူသာသိမွာပါ
ေႀသာ္........
က်န္ရစ္ဖူးသူသာသိမွာပါ..
No comments:
Post a Comment