ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ အိပ္ရာ၀င္ အလြမ္းကဗ်ာ

. ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါတို႔ ေ၀းႀကေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္ အိမ့္ျဖဴေလးရယ္. . . တဖက္သတ္ ဆန္တဲ့ စီရင္ခ်က္ေတြနဲ႔ မိုးမေသာက္ခင္ ငါ့ရင္ခြင္ကို မင္း စြန္႔ခြါသြားတယ္ . . . . အရာရာဟာ မႈန္မႈိင္းေ၀့သီလို႔ ငါတို႔ မ်က္စိေတြ မွိတ္ထားႀကရုံပါပဲ . . . . ဒီ တဒဂၤ ေလာကႀကီးမွာ ငါ့ ပန္းသီ အိမ္မက္ေတြ ေႀကြက်သြားခဲ့တယ္ . . . . ေဖာက္ကနဲ ေပါက္ထြတ္သြားတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေတြ ေဖြးေဖြး စင္စင္ လြင့္ထြတ္ လာတယ္ ။ ႀကယ္စင္ေတြ ငိုခဲ့ႀကတယ္ . . . ေခါင္းေလာင္းသံေတြ အက္ကြဲေနတယ္ . . . ေလေျပေတြေတာင္ ငုိရွဳိက္လို႔ပါပဲ . . မ်က္ရည္ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ငါတို႔ ဆက္သြားႀကရမည့္ . . . . ငါ့လက္ထဲမွာ ေမွးစက္ခဲ့တဲ့ မင္းလက္ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို မင္းလက္ေပၚမွာ အုပ္မိုးခဲ့တဲ့ ငါ့လက္ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ျပီပဲ . . ။ ႏွလံုးသားေတြ တိုးတိတ္ေႀကကြဲ ငိုေႀကြးႀကတယ္ . . . . ငါ မေရးခ်င္ေသာ ဒ႑ာရီကို ငါေရးရဦးမည္္ . . . . ငါ မဖတ္ခ်င္ေသာ အလြမ္းဘာသာကို ငါဖတ္ရဦးမည္ . . . ငါ မမက္ခ်င္ေသာ အလြမ္း အိပ္မက္ကို ငါမက္ရဦးမည္္ ။ တြန္းခ်ခံလိုက္ရတဲ့ အဆံုးမဲ့ နာက်င္မႈထဲ ငါ ေပ်ာ္ေနဦးမည္္ ျပံဳးရယ္ျဖစ္ေနဦးမည္ . . . ဒါေပမဲ့ နာ က်င္ ေန ရင္း . . . . ။ ငါတို႔ ႏႈတ္ဆက္ရဦးမည္လား . . . . ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြတ္ခြါသြားသူအတြက္ ႏႈတ္ဆက္စကားေတာ့ ငါေျပာခြင့္ ရဦးမယ္ထင္ပါတယ္ . . . . ဒါေပမဲ့ ငါ့ကို ေျပာခြင့္ မျပဳပါနဲ႔ . . . . မိုးမွာေႀကြတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္နဲ႔ ေဆာင္းအိပ္မက္ကို ျပန္လာဖို႔ ငါဆုေတာင္းဖူးတယ္. . . အိပ္မက္တို႔က မႈန္သီေ၀၀ါး ရင္ဘတ္ေတြ မ်က္ရည္သီေနဆဲပါပဲ. . . . . . ျခယ္စရာ ကုန္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ငါ့မ်က္ရည္ေတြ သြန္ေမွာက္ျပီး ငါႏွလံုးသားနဲ႔ ဆက္ေရးေနဦးမွာပါ . . . . ခ်စ္သူ မ်က္ႏွာသည္ ငါ့အိပ္မက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ . . . ခ်စ္သူ႕လက္သည္ ငါ့ ခြန္အားျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ . . . ခ်စ္သူ႔ အသံသည္ ငါ့ မနက္ခင္းေတးသံသာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ . . . . ငါ အခါခါေပ်ာ္ရြင္ရင္း ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့ဖူးသည္ . . . အခုေတာ့ ငါ့ရင္ဘတ္ အိပ္ကပ္ထဲမွာ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ အလြမ္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္န႔ဲပဲ ေသေသသပ္သပ္ေလး မင္းကို လြမ္းေနခဲ့သည္ ။ ေဆာင္းမနက္ခင္း ျမဴေႀကြသံကိုေတာင္ ငါ့နားထဲ မင္းအသံနဲ႔ မွားေနခဲ့ဖူးသည္ . . . ဒီလိုနဲ႔ ငါ့စိတ္ေတြ မင္းကို ေမ့ဖို႔ ႀကိဳးစာရင္းနဲ႔ အလြမ္းေတြ အထပ္ထပ္ ရြာခ်ခံလိုက္ရတယ္ . . . မင္း ဆံႏြယ္ရွည္ေလးေတြကို ငါသတိရတယ္ . . . မင္းအျပံဳးေတြ ငါတမ္းတတယ္ . . . . မင္းစကားသံေလးေတြ ငါ လြမ္းဆြတ္တယ္ . . . လွပရဲရင့္တဲ့ မင္းရဲ႕ မာန္ေလးေတြ ငါ့အိမ္မက္ထဲ စီးဆင္းေနဦးမယ္ ထင္ပါတယ္ . . . ညဘက္ေတြကို ငါ တျဖည္းျဖည္း ေႀကာက္လာသည္ . . . ညေရာက္ရင္ အိပ္မက္ေတြ မက္ရဦးမည္ေလ ညေနေတြက ေန၀င္ေစာလြန္းေနသည္ . . . . တိမ္ေတာင္ေတြက အိမ္တန္း၀င္တာ ျမန္လြန္းေနသည္ . . . ေရာင္နီကေစာစီးစြာ လဲျပိဳေတာ့မည္ . . . . ေကာင္းကင္က ဖရိုဖရဲ ငါ့ ရင္ဘတ္ကို သူတို႔ ႏွိပ္စက္ႀကဦးမည္ေပါ့ . . ခ်စ္သူ ငါ ေျပာခဲ့ခ်င္ေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိ၏. . . The Heart has ears တဲ့ . . . ႏွလံုးသားမွာ နားေတြ ရွိသတဲ့ေလ . . . မင္းမွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိခဲ့ရင္ ငါ့ရင္ထဲက သစၥာ စကား မင္းႀကားႏိုင္မွာပါ . . . . . ႏွလံုးသား အသံဆိုတာ ဆူးခက္တို႔ ကာရံထားလည္း နားေထာင္တတ္ရင္ ခ်ိဳပါတယ္ ခ်စ္သူ . . . . “ ခ်စ္မိသူဆိုတာ ေလာကမွာ စစ္အရွဳံးဆံုးလူ ” တဲ့ . . . ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါ ေက်ေက်နပ္နပ္ကို အရွဳံးခံလိုက္မယ္ ။ လိုအပ္မယ္ဆိုရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ သံု႔ပန္းတစ္ေယာက္လို္ မင္းသြားမယ့္ လမ္းမွာ ခင္းက်င္း ရဲပါတယ္ ။ စစ္သည္ တစ္က်ိပ္ မသံုးရပဲ ငါ့ျမိဳ႕ရိုးကို ျပိဳပ်က္ေစခဲ့သူေလးေရ . . . . တကယ္ဆို ငါဟာ စစ္မခင္း ခင္ကတည္းက အျပံဳးတစ္ပြင့္ေအာက္မွာ ဒူးေထာက္က်ရွဳံးခဲ့ျပီးသားပါကြာ . . . . . .

ဘယ္လို ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း အထဲက အရသာက ခါးသတဲ့လား ေက်ေက်နပ္နပ္ကို အခါးခံလိုက္တယ္ အိပ္မက္ေတြ ပက္ႀကားအက္လို႔ ရင္ဘတ္ေတြ တံလွ်ပ္ထေနခဲ့တယ္

လင္းေခတ္ဒီႏို