ေဆာင္းအေငြ႕အသက္တုိ႔နဲ႔ စြတ္စုိေစခဲ့ပါျပီ ခ်စ္သူ

. ေဆာင္းတြင္း မနက္ မိုးေသာက္ေလးပါပဲ . . . လွလိုက္တာ . . ႏွင္းေတြ စြတ္စြတ္ စိုစိုနဲ႔ စိမ္းလန္းေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြ . . ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးေတြ . . ေျဖးေျဖးညွင္းညွင္း တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေျပေလႏုႏုေလးေတြ . . . . အားလံုးဟာ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အစ ပ်ိဳျမစ္ျခင္းကို ေဖာ္က်ဴးေနခဲ့တယ္ . . . . ျပတင္းေပါက္ တံခါး၀ကေန မနက္ခင္းတခုနဲ႔ အလွကို ခံစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ အတိတ္ရဲ႕ အလြမ္းအစအနေတြကို ေရာက္မိေရာက္ရာ ေတြးေနမိခဲ့တယ္ ။ အဓိက သူမနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေႀကာင္းေတြ အမ်ားဆံုးပါပဲ ။ ဒီလို မနက္ခင္း တခုမွာ သူမနဲ႔ စတင္ ဆံုးဆည္း ခဲ့သည္ ။ သူငယ္ခ်င္း အေနနဲ႔ စခင္မင္ခဲ့ေပမဲ့ အခ်ိန္တိုတိုတြင္းမွာ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္စိတ္ တစ္ေယာက္ နားလည္တဲ့ အထိ ခင္မင္ခဲ့ႀကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထဲ စိတ္ညစ္တဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူမ ကၽြန္ေတာ္ အနားမွာ ေနျပီး ကၽြန္ေတာ္ကို အားေပးခဲ့တယ္ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပတာ မွန္သမွ် ညည္းညဴတာမရွိပဲ သည္းခံ နားေထာင္ ေပးတတ္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူမ စိတ္ညစ္တာေတြကိုဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ကို ေျပာျပေလ့မရွိဘူး ။ အတင္းေမးမွ တစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစေလာက္ ေျပာျပတတ္တယ္ ။ သူမရဲ႕ စိတ္ညစ္ျခင္းေတြကို ဘယ္သူကိုမွ မခံစား ေစခ်င္လို႔တဲ့ ။ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္မွတ္ခံစားေနတတ္တဲ့ သူ . . . ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ႀကားမွာ မျမင္ရတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးတစ္ခု သြယ္တန္းခဲ့တယ္ ။ ဒီသံေယာဇဥ္ေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္း နားလည္ျခင္း ေမာပန္းျခင္း စတာေတြ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေဖးကူရင္း အိပ္မက္ေတြ မက္တတ္လာခဲ့ႀကတယ္ ။ တစ္ေန႔ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့တယ္ ။ “ ျဖဴ႕ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္ ျဖဴ . . . ကိုယ့္ကို ျဖဴရဲ႕ ခ်စ္သူ အျဖစ္ ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ ” . . . ကၽြန္ေတာ္ ေျဖညွင္းစြာ ေျပာရင္း သူမမ်က္ႏွာေလးကို ႀကည့္ေနမိသည္ ။ သူမက ျပံဳးျပီး “ ကိုဆက္နဲ႔ ျဖဴ ႀကားမွာ ေျပာစရာမလိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ ရွိေနျပီးသားပဲ ကိုဆက္ရယ္ . . . ကိုဆက္ကို ျဖဴ ခ်စ္ပါတယ္ . . . ဒါေပမဲ့ ျဖဴက ကိုဆက္ဘ၀ထဲက ဧည့္သည္ တစ္ဦးပါ . . . အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ထြက္သြားရမယ့္ သူပါ ကိုဆက္ရယ္ ” . . . ျဖဴ ဒီစကားေလးကို စေျပာေျပာခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာနားမလည္ခဲ့ေပမဲ့ အေႀကာင္းတစ္ခုခုေႀကာင့္ ျဖဴ ေျပာမွန္း ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့ႀကသည္ ။ ေန႔ရက္တိုင္းလိုလို သူမ ကၽြန္ေတာ္ အနားရွိေနခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ လိုအပ္တာ မွန္သမွ် သူမ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္ ။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ျဖစ္ခ်င္ေနတာေတြ သူမ ႀကိဳသိေနခဲ့တယ္ ။ ဒီေလာက္ထိ သူမ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္ ။ အလင္းရဲ႕ နတ္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ အထီးက်န္မီးအိမ္ေလးကို ျငိမ္းသတ္လိုက္တယ္ ႀကယ္မရွိ လမရွိပဲ သံေယာဇဥ္ေတြ ေကာင္းကင္ေပၚက ေႀကြဆင္းလာတယ္ . . . ။ ~~ လင္းေခတ္ဒီႏို ~~ ☆°★°∴°°∴．•★°∴°. •★° ☆°★ တစ္ေန႔ . . . “ ကိုဆက္ . . . ျဖဴ ဒီေန႔ နယ္ျပန္ရမယ္ . . . ေမေမက ခဏ ျပန္လာဖို႔ လွမ္းေခၚေနတယ္ ” . . ျဖဴ႕ စကား အဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ေတြ ၀မ္းနည္းသလိုလို လွစ္ဟာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ တခဏတာေလး ခြဲခြါဖို႔ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္က လက္ခံနိင္ေတာ့ဘူးထင္သည္ ။ ျဖဴ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ထဲက လြတ္သြားမွာ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေႀကာက္ေနမိခဲ့ျပီလား ။ စိတ္ထဲ တခုခု ေလးလံ ေနခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ “ ဘယ္ေန႔လည္း ျဖဴ ” “ ဒီေန႔လည္ ၂ နာရီ ေလယာဥ္နဲ႔ပဲ ကိုဆက္ ၊ ေမေမက အေရးႀကီးတယ္ဆိုလို႔ အျမန္ျပန္ရမွာ ၊ တပတ္ေလာက္ပဲ ႀကာမွာပါ ္ “ . . . ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းကို ေလးပင္စြာ ခ်ရင္း . . . “ ျဖဴ ျပန္လာမည့္ေန႔ ကိုယ္ ေမွ်ာ္ေနမယ္ ၊ ဆက္သြယ္လို႔ ရရင္ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါ ျဖဴ ” . . . ဒီလိုနဲ႔ သူမ နယ္ျပန္သြားတဲ့ ေန႔ကစျပီး ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ တစ္ခုခု လွစ္ဟာေနသလိုလို ၊ ဘာလုပ္လုပ္ ေယာင္ေယာင္ မွားမွားနဲ႔ စိတ္ထဲ သူမသာ စိုးမိုးေနခဲ့တယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္းမသိပဲ ပင့္သက္ေတြ ခဏခဏ ရွိဴက္ရင္း စိတ္ေတြ ေလးလံေနခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္ျပံဳးေနမိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သူမ ကို ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္မိေနခဲ့ျပီးလား ။ သူမ မရွိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္သလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ ညနက္နက္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္တဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္မွာ ႀကယ္ေလးေတြကို ေမာ့ႀကည့္ရင္း သူမကို သတိရေနမိသည္ ။ သူမေရာ . . . . ကၽြန္ေတာ္ကို သတိရေနရဲ႕လား . . . . .

ရင္ . . . ရင္ ဘတ္ ႀကီး နဲ႔ ေပြ႔ထားရတယ္ သ တိ ရ ျခင္း ေတြ ဖိတ္ လွ်ံ လြင့္ ထြတ္ . . . ဖြာ က နဲ အလြမ္းေတြ ေႀကြလို႔ ငါ့ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ရက္လဲတယ္ ကိုယ္တိုင္လဲ သူတို႔ေပၚ ေျခေခါက္လဲလို႔ . . . ။

~~ လင္းေခတ္ဒီႏို ~~ ☆°★°∴°°∴．•★°∴°. •★° ☆°★ တစ္ပတ္ေက်ာ္ ႀကာျပီးေနာက္ . . . ျဖဴ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ ျဖဴ မ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္း . . . ဘာျဖစ္လို႔လည္း ေမးေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ခရီးပန္းလာတာလို႔ပဲ ျပန္ေျဖခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းတာေတြ႕ေတာ့ ျဖဴ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာျပင္ျပီး . . . “ ျဖဴ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ကိုဆက္ . . စိတ္ပူမေနနဲ႔ . . . နည္းနည္း ခရီးပန္းလာလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ . . . ျဖဴေလ နယ္ျပန္တုန္းက ေလယာဥ္ေပၚမွာ ကို႔ဆက္ကို သတိရလိုက္တာ ၊ ေဘးနားမွာက အသက္ႀကီးႀကီး လူႀကီး ၀၀ႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန ထိုင္ရတာ စိတ္က်ဥ္းႀကပ္ လိုက္တာ . . ” ျဖဳမ်က္ႏွာေလး မဲ့ျပျပီး ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးေနမိသည္ ။ “ ေနာက္ျပီး ေလယာဥ္ေပၚမွာ ျဖဴေတြးေနမိတယ္ . . ေဘးနားက ခံုမွာ ကိုဆက္ သာဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္ မလဲလို႔ ျဖဴေတြးေနမိတယ္ ” ျဖဴ႕မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ၀မ္းနည္းေနတဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ သူမ ဟန္ေဆာင္ထားေပမဲ့ သူမ တစ္ခုခု ျဖစ္လာမွန္း ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ သိေနခဲ့သည္ ။ အဲဒီေန႔ တစ္ေနကုန္ သူမနဲ႔ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာေနျဖစ္ခဲတယ္ ။ ျပန္ဖို႔ လုပ္လိုက္တိုင္း သူမနားက မထြတ္သြားခ်င္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔လံုး သူမ မ်က္ႏွာေလး ႀကည့္ရင္း သူမ ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေနခဲ့သည္ ။ ☆°★°∴°°∴．•★°∴°. •★° ☆°★ တစ္ေန႔ . . . ေတြ႕ေနက်ေနရာေလးမွာပဲ ျဖဴ႕ကို ေစာေစာေရာက္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ ျဖဴအနား အသာအယာတိုးကပ္သြားျပီး ျဖဴမ်က္ႏွာ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ျဖဴ ကမန္းကတန္း မ်က္ႏွာေလး ဟိုဘက္လွည့္ျပီး မ်က္ရည္စတို႔ကို ခ်က္ျခင္း သုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ျပီးေတာ့မွ “ ကိုဆက္ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ ၊ ျဖဴဒီေန႔ အလုပ္မရွိလို႔ ေစာေစာ ေရာက္ေနတာေလ ” ျဖဴ႕ မ်က္ႏွာေလးက ျဖဴစင္ပါသည္ ။ တခုခုဆို ျဖဴ႕မ်က္ႏွာေလးက မလိမ္တတ္မွန္းသိသာပါတယ္ ။ ျဖဴ ကၽြန္ေတာ္ကို တခုခု ဖံုးကြယ္ထားခဲ့တာ ေသခ်ာသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖဴေဘးနားမွာ သြားထိုင္ရင္း “ ျဖဴ႕ကို နယ္က ျပန္လာတဲ့ ေန႔တည္းက ကို ေမးမယ္ ေမးမယ္နဲ႔ မေမးျဖစ္ခဲ့ဘူး ျဖဴ ၊ အခု ကို ေမးမယ္ ၊ ျဖဴ နယ္ျပန္တုန္းက တစ္ခုခု ျဖစ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ၊ ျဖဴ႕ မ်က္ႏွာေလးက မလိမ္တတ္မွန္း ကို သိတယ္ ျဖဴ ” ကၽြန္ေတာ့္ စကာေလးဆံုးေတာ့ ျဖဴမ်က္ႏွာေလး ေဖ်ာ့ေတာ့ရင္း ဟိုဘက္လွည့္သြားသည္ ။ ျပီးမွ “ ျဖဴ မေျဖလို႔ မရဘူးလား ကိုဆက္ ” “ ကိစၥတစ္ခုကို ျဖဴတစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ခံစားတာထက္ ကို႔ကို ဖြင့္ေျပာျပီး တိုင္ပင္တာ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ကို ထင္တယ္ ျဖဴ ၊ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူေျဖရွင္းသင့္တာေပါ့ “ “ အမွန္ဆိုရင္ ျဖဴ မေျပာခ်င္ဘူး ကိုဆက္ ၊ ႏွစ္ေယာက္လံုး ခံစားရမယ့္ ကိစၥတစ္ခုကို ျဖဴ မေျပာခ်င္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥဟာ တစ္ေန႔ ႀကံဳလာရမဲ့ ကိစၥပါပဲ ၊ ခုမႀကံဳလည္း ေနာက္ႀကံဳေတြ႕ရမွာပဲေလ ” ျဖဴ႕ မ်က္ႏွာ အရမ္းကို ၀မ္းနည္းေနမွန္း သိသာလာသည္ ။ “ ေမေမ ကိုဆက္နဲ႔ ျဖဴ႕ကို သေဘာမတူဘူး ကိုဆက္ရယ္ ၊ ေနာက္ျပီး ျဖဴ႕ကိုလည္း တစ္ျခား တစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ခ် ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ” ျဖဴ႕ စကားဆံုးခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ကမာၻႀကီး ပ်က္သြားမေလာက္ပင္္ ၊ အရာရာဟာ ရုတ္တရုက္ ေျခာက္ေသြ႕သြားသလို အသက္မဲ့ကုန္ႀကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ စကားသံေတြ ဆြံ႕အလို႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ပင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ မႀကားခ်င္ဆံုးေသာ စကားသံကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကားလိုက္ရတာပါပဲ . . . ျဖဴ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္မလဲဆိုတာ ျဖဴမေျပာပဲ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ေနခဲ့သည္ ။ ျဖဴ႕ကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စေတြ နဲ႔ ၊ ျဖဴ ဘယ္လို ခံစားေနရမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေလာကႀကီးက ႀကည္စားတာလား ၊ မထင္မွတ္ခ်ိန္မွာ ဆံုဆည္းေပးခဲ့ျပီး ခိုင္ျမဲေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခြဲခြါေစတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္အနားမွာ ေနဖို႔ သူမ ေမေမကိုတတ္နိင္သမွ် အခ်ိန္ဆြဲထားခဲ့သည္တဲ့ေလ . . . . တစ္ေန႔ေတာ့ သူမ ကၽြန္ေတာ္ကို ခြဲခြါသြားေတာ့မည္ေပါ့ ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ... ျမဴခိုးေတြနဲ႔ ညေနခင္းက တိတ္တဆိတ္ ႏႈတ္ဆက္တယ္ သူတို႔ ထြက္ခြာေတာ႔မယ္ေလ ထမ္းပုိးထားတဲ႔ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း တေစ႔တေစာင္းေတာင္ ေျပာခြင္႔မရခဲ႔ဘူး ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဒီ ဒီဇင္ဘာမွာ တေယာက္တည္းပါပဲ ...။ ~ ညလင္းအိမ္ ~

☆°★°∴°°∴．•★°∴°. •★° ☆°★ ဒီေန႔ ျဖဴ နယ္ကို အျပီး ျပန္ေတာမည္တဲ့ ။ ေတြ႕ေနႀကေနရာေလးကုိ သြားေနေပမဲ့ ေျခလွမ္းတို႔က ေလးလံ ေနခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စကာထာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလြမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ဖြက္ထားခဲ့ႀကရမွာလဲ ။ တိမ္တိုက္ေတြ ျပိဳလို႔ အလြမ္းေတြ ညိဳေနခဲ့ျပီးပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ေနႀကေနရာေလးေရာက္ေတာ့ ျဖဴေရာက္ႏွင့္ေနျပီး ။ မတ္တပ္ေလးရပ္ရင္း ေငးေမာေနတဲ့ ျဖဴကို ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္တန္ႀကာေအာင္ မေခၚမိပဲရပ္ႀကည့္ေနမိတယ္ ။ အေတာ္ႀကာေတာ့ “ ကိုဆက္ ေရာက္ေနတာႀကာျပီးမဟုတ္လား “ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာျဖဴသိေနခဲ့သည္ပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျဖမိပဲ ျဖဴအနားမွာ သြားရပ္ေနခဲ့တယ္ ။ ခဏႀကာေတာ့ ျဖဴ ကၽြန္ေတာ္ဘက္ လွည့္ရင္း “ ကိုဆက္ မွတ္မိေသးလား . . . ဟိုးတုန္းက ျဖဴေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ . . . ျဖဴ ဆိုတာ ကိုဆက္ဘ၀ထဲက ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ပါပဲလို႔ ျဖဴေျပာခဲ့ဖူးတယ္ “ “ ကို မွတ္မိပါတယ္ ျဖဴ “ . . . . “ အဲဒီကတည္းက ေမေမက ျဖဴ႕ကို ကိုဆက္နဲ႔ သေဘာမတူဘူးဆိုတာ ေျပာခဲ့ျပီးသားပါ ၊ ျဖဴ ကိုဆက္ အနားမွာ ေနခ်င္ေသးလို႔ ေမေမ့ကို အခ်ိန္ဆြဲျပီး ျဖဴေန ေနခဲ့တာပါ ၊ ျဖဴ အခ်ိန္ရသေလာက္ ကိုဆက္ အနားမွာ ေနခ်င္ခဲ့သူပါ ” “ ျဖဴရယ္ ” ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ် ၀မ္းနည္းေနရုံကလြဲျပီး ဘာတတ္နိင္ခဲ့မွာလဲ ၊ ျဖဴ ဆံုးျဖတ္ျပီးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံယံုမွ လြဲျပီး ကၽြန္ေတာ္ မတတ္နိင္ခဲ့ဘူးေလ ။ ျပီးေတာ့မွ ျဖဴက ကၽြန္ေတာ္ အနားကပ္လာျပီး “ အခု ့ ျဖဴ႕ကို ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ကုိဆက္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ခဏေလာက္ ေပးေနလို႔ ရမလားဟင္ ” ကိုယ့္ရင္ခြင္ဟာ ထာ၀ရ ျဖဴအတြက္ပါပဲ ျဖဴ . . . . ျဖဴ ထြတ္သြားခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ျဖဴအတြက္ ကိုယ့္ ရင္ခြင္ဟာ ထာ၀ရ ဖြင့္ထားဆဲပါ . . . . ကၽြန္ေတာ္ ျဖဴ႕ ကိုယ္လံုးေလးကို အသာ အယာ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္မိသည္ ။ ျဖဴ႕ကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္ေလး တုန္ခါေနခဲ့သည္ . . . ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဘက္ ရင္အံုေလးမွာ ေအးစက္စက္ေလး ခံစားလိုက္ရတယ္ . . . ျဖဴ႕ မ်က္ရည္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ေလးမွာ စြန္းထင္းသြားခဲ့ျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးကို မွိတ္ရင္း မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ထိန္းထားခဲ့ရတယ္ ။

ပန္းဆက္ခံ သတို႔သမီးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီမွာ ငါ့ရဲ႕ အိမ္မက္ေတြ တစ္ခန္းရပ္သြားခဲ့ျပီ ရာဇ၀င္ေတြ တိုးတိတ္ လြမ္းလွ် မိုးစက္ တစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ႀကားမွာ မ်က္ရည္ စီးသံ ခပ္ေဆြးေဆြးနဲ႔ ( ဒီ ) ရင္ဘတ္ႀကီး ႀကိဳး ျပတ္ သြား ခဲ့ တယ္ ။ ~~ လင္းေခတ္ဒီႏို ~~ ခင္မင္စြာျဖင့္ လင္းေခတ္ဒီႏို

P.S ။ ။ ကၽြန္ေတာ္ကို ကဗ်ာေလးေပးသံုးခဲ့တဲ့ ကိုညလင္းအိမ္နဲ႔ ကဗ်ာစာသားေလးကို ေခါင္းစဥ္ေလးအျဖစ္ ေပးသံုးခဲ့တဲ့ ညီမငယ္ ေဇာ္ တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ ။