အမွတ္တရေတြကိုအိပ္မက္နဲ႔ လြမ္း
ဆံုဖူးတဲ့မ်က္၀န္းေတြကိုပဲ
တမ္းတမ္းတတစြဲလမ္းမိတယ္ ။
ေတာင္တန္းေတြေတာင္အသက္မရွိပဲ
တန္ျပန္ပဲ့တင္သံ ရွိေသးတာပဲ
ႏွလံုးသားရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆီက
တန္ျပန္ပဲ့တင္သံ ငါ တမ္းတမိပါရဲ႕ ။
ေႏြပ်ိဳရဲ႕ည
ေကာင္းကင္၀င္းရိုးစြန္းတန္းကို ႀကည့္ရင္း
စိတ္ကူးနဲ႔ေပ်ာ္အိပ္မက္နဲ႔ လြမ္း
နင့္ပံုရိပ္ေတြတမ္းတရင္း
လေရာင္ခ်ည္တိုင္ေအာက္က
ေျပးမထြက္ႏိုင္တဲ့ႀကယ္ေလးလို
နင္ငါ့ကို ဖမ္းစားခဲ့ေပါ့
ေကာင္္မေလးရယ္။
အေနေ၀းေရေျမေတြ ျခားေနေပမဲ့
မဖြင့္ဟမိတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ
နင့္ရဲ႕ အတိတ္မွာ
ငါမက်န္ခဲ့ပါရေစနဲ႔
နင့္မ်က္ႏွာ ၀င္းပပေလး
ငါ ေငးႀကည့္ ေန ခြင့္ ေလး ရ ပါ ရ ေစ ။
လင္းေခတ္ဒီႏို ( 6.6.12 )
28 comments:
အဲဒီမ်က္ႏွာဝင္းပပေလးကုိပဲ ေငးၾကည္႔ခြင္႔ရခ်င္တယ္ဗ်ာာ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
အေနေ၀း ေရေျမေတြ ျခားေနေပမဲ့
မဖြင့္ဟမိတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ----
ရွိေနမဲ႔အစားအခ်ိန္ရွိတုန္းေလး ျမန္ျမန္သာဖြင္႔ေျပာလုိက္ပါ
ဒီတခါကဗ်ာေလးက ခ်စ္ရသူအတြက္သီးသန္႔ကဗ်ာေလးထင္ပါရဲ့ေနာ္
ဒီတခါကဗ်ာေလးက ရိုးစင္းလွေခ်လား အသံုးေတြက...။ သနားခါးပါးကြက္နဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ...။
ေရႊမိုးညိဳတာ ႀကိဳက္ေပသိ
လွ်ပ္ပန္းေတြႏြယ္ၿပီး မိုးေတြထစ္ခ်ဳန္းတာေတာ့
အင္မတန္ကို ေၾကာက္၏။
သူငယ္ခ်င္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေတာ့...
သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီေပါ့...။
(ပထမ ကြန္မန္႔ေလး ၀င္းဒိုးမွားေရးမိလို႔ ဖ်က္ေပးပါဦးေနာ္)
သူငယ္ခ်င္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေတာ့...
သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီေပါ့...။
(ပထမ ကြန္မန္႔ေလး ၀င္းဒိုးမွားေရးမိလို႔ ဖ်က္ေပးပါဦးေနာ္)
ရွင္းရွင္းေလးနဲ႕ လွတဲ့ ကဗ်ားေလး ..
အကိုလင္းေခတ္...
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကဗ်ာ ေတြကိုမ်ားမ်ားေရးေစခ်င္တယ္ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့အထဲမွာ အကိုရယ္ ျပီးေတာ့ ကိုမိုးဇက္အိမ္ ရယ္ အဲဒီႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း ကဗ်ာ အေရးက်ဲတဲ့ သူေတြခ်ဥ့္ျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမွ်ာ္ရတယ္ဗ်ာ ကိုမိုးဇက္အိမ္ဆို ေရးေတာင္ မေရးေတာ့ဘူး အဲေတာ့ အကိုတစ္ေယာက္တည္းပဲရွိေတာ့လို႔ပါ။
မ်က္ႏွာ ဝင္းပပေလးကို ေငးၾကည့္ေနခြင့္ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္ဂ်ာ...
ဗညားေရ.. . ဘူေလးလဲ ...အဲဒါဘူေလးလဲ ... ဟီဟိ
ေတာင္တန္းေတြေတာင္ အသက္မရွိပဲ
တန္ျပန္ ပဲ့တင္သံ ရွိေသးတာပဲ
ႏွလံုးသားရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆီက
တန္ျပန္ ပဲ့တင္သံ ငါ တမ္းတမိပါရဲ႕ ။
အဲဒီအပိုဒ္ေလးကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ ခင္ဗ်ာ.....
အယူအဆနဲ႕ စကားလံုးလွတယ္ဗ်ာ။ လေရာင္ခ်ည္တိုင္ေအာက္က ေျပးမထြက္ႏိုင္တဲ့ ၾကယ္ဆိုတာရယ္၊ ေႏြပ်ဳိဆိုတာရယ္၊ ေတာင္တန္းမွာ ပဲ့တင္သံရွိတာနဲ႕ လူဆီက ပဲ့တင္သံမရွိတာရယ္ ဆိုတဲ့စာသားေတြကို ၾကည့္ရင္ ဒီကဗ်ာကို လြယ္လြယ္မေရးဘူးလို႕ သိမိတယ္။ ခံစားခ်က္ရယ္၊ ပညာရယ္ ေပါင္းမွကဗ်ာေကာင္းထြက္တာ။ ဒါေပမဲ့ ပါရမီဆိုတာလည္း လိုေသးတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားက ပါရမီပါရွိတာ။ ဆရာေအာင္သင္းက ဆရာေမာင္စိန္၀င္း( ပုတီးကုန္း )ကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီး တေပါင္းေႏြ ေခ်ာင္းေရကို ငံု႕အေသာက္ ဆိုတာကို ေထာက္ျပတယ္။ အဲဒီအေတြး၊ အဲဒီအေရးက ပါရမီရွိသူဆီပဲလာတာတဲ့ဗ်။ ဆရာေအာင္သင္းက သူ႕လုိလူဆီ မလာဘူးတဲ့။ အခုလည္း အဲဒီလိုပဲ။ အဲဒီစာလံုးေတြက ခင္ဗ်ားဆီမွာ ရွိေနတာ။ ေကာင္းတယ္။ ဆက္ေရးပါဦးဗ်ာ။
အေနေ၀း ေရေျမေတြ ျခားေနေပမဲ့
မဖြင့္ဟမိတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ
နင့္ ရဲ႕ အတိတ္မွာ
ငါ မက်န္ခဲ့ပါရေစနဲ႔
နင့္ မ်က္ႏွာ ၀င္းပပေလး
ငါ ေငး ႀကည့္ ေန ခြင့္ ေလး ရ ပါ ရ ေစ ။
နွဳတ္နည္းေနလို႕...ေနာက္က်န္ခဲ႕အံုးမယ္ ..ရဲေဘာ္ သတိ..:):)
အေနေ၀း ေရေျမေတြ ျခားေနေပမဲ႔
မဖြင္႔ဟမိတဲ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ
နင္႔ရဲ႕အတိတ္မွာ
ငါ မက်န္ခဲ႔ပါရေစနဲ႔
အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔လည္း
ထပ္တူခံစားရလြန္းလို႔ ....အခုမွေလ.. သူ႔ကိုဖြင္႔မေျပာခဲ႔မိတာအတြက္ေနာင္တရေနမိတယ္
အေနေ၀း ေရေျမေတြ ျခားေနေပမဲ့
မဖြင့္ဟမိတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔အတူ ...
အဲဒါ ... ေတာ္ေတာ္ ေလ ဖို႔ ေကာင္းတယ္ ... :)
ကဗ်ာေလးက လွလိုက္တာ ...
ခင္ဗ်ားဆီ လာရင္ေတာ႔ က်ဳပ္ကဗ်ာျပန္ေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတတ္တယ္ ...
ဒါေပမယ္႔ ေရးလို႔ကုိ မထြက္ဘူးဗ်ာ ...
ခင္တ႔ဲ
ညလင္းအိမ္
သူငယ္ခ်င္းရဲ့ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာေတြ လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္။
သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာေလး လာဖတ္ပါတယ္ ကုိဗညားေရ မေတြ႕တာၾကာေပ့ါ
ေလစိမ္းေတြတိုက္တိုင္း
အမွတ္တရေတြကိုအိပ္မက္နဲ႔ လြမ္း
ဆံုဖူးတဲ့မ်က္၀န္းေတြကိုပဲ
တမ္းတမ္းတတစြဲလမ္းမိတယ္
ကဗ်ာေလးခံစားအားေပးသြားပါတယ္
ကဗ်ာေကာင္းေလးလာဖတ္သြားပါတယ္..
မဖြင့္ဟမိတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ေတာ့ က်န္မေနေစနဲ႕ေနာ္..
ျမန္ျမန္ ဖြင့္ဟလုုိက္.. :P
ေရးထားတဲ့စကားလုံးတိုင္းၾကိဳက္တယ္။ လွပလြန္းလို႕ေလ။
ႏူးညံ့တဲ့စာသားေလးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္ ကြန္မန္႔ကိုအခုမွ ေပးျဖစ္တယ္ ဗညားေရ း) ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တည္ဘို႔ရာ ရိုးစင္းတယ္လို႔ထင္ရေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ စာတစ္ေၾကာင္းျဖစ္ဘို႔ ခက္ခဲတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ရုိးရုိးေလးေျပာမယ္ၾကိုက္တယ္ဗ်ာ
ႏွလံုးသားရိွတဲ့လူဆီက တန္ျပန္ပဲ့တင္သံ
ငါတမ္းတ မိပါရဲ႕။
ဒီကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္
ရိုးရိုးေလးနဲ႕စကားလံုးေတြက်စ္လစ္လို႔
အဓိပၸါယ္ေတြက က်ယ္ျပန္႕တယ္ ၾကိဳက္တယ္ ၾကိဳက္တယ္
ႀကိဳက္တယ္ ဆရာ
ႀကိဳက္တယ္ ဆရာ
Post a Comment