နွေ

.

နွေ . . . 

ဒီနွေဟာ ကိုယ့်ကိုယ်

ပူလည်း ပူစေတယ်

အေးလည်း အေးစေတယ်

ရိုးတံတွေဟာ ခြောက်သွေ့ ကြွပ်ဆတ်နေပေမဲ့

လေပြည်အပြေးမှာ နွဲ့ယိမ်းနေပုံက

နွေအိုကျဲကျဲကို ချုပ်ရိုးအထပ်ထပ်သီပြီ

ကကွက်နင်းနေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်လို

ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု့ အပြည့်နဲ့  ။

အတားအဆီးမဲ့ ပြေးလွှားနေတဲ့ 

တိမ်နွယ်တိမ်ခက်တွေ . .

နေကြာပန်းတစ်ခင်းစာလောက်နဲ့တော့ 

သူတို့ကို မဆွဲဆောင်နိုင်ဘူး

လွတ်လပ်စွာပဲ 

ကွင်းပြင်တွေကို ဖြတ်သန်းပြေးလွှားလိုက်ကြတယ် ။

မိုးပြာရောင်လွင်လွင် ကောင်းကင်ကနေ

နွေကျဲကျဲရဲ့ အလင်းတန်းတွေဟာ ဖြာကျစီးဆင်းနေသလို

နွေရဲ့ နေ့ခင်းဟာ ပူသလို

နွေရဲ့ လေပြည်ဟာလည်း အေးမြနေသလို

နွေရယ် . . .

ငါ့ကို . . ခြုံပါ

မင်းရဲ့ နှလုံးသားတစ်စုံနဲ့

ငါ့ကို . . နွေးထွေးပါ

မင်းရဲ့ လက်တစ်စုံနဲ့

ငါ့အိပ်မက်ကို ရေးခြယ်ပါ

မင်းရဲ့ အပြုံးပွင့်တွေနဲ့

ငါ့ကောင်းကင်ကို လင်းခြင်းပါ ။

နွေရဲ့ ကောင်းကင်ကို ကြည့်ပြီ

လဲကျနေရာကနေ ရုန်းထဖို့

ကိုယ့်လက်တစ်ဖက်ကို အားတင်းဆွဲယူလ်ိုက်တယ်

ဒါပေမဲ့ . . . .

လက်တစ်ဖက်က ဦးစွာ 

ကြင်ကြင်နာနာ ကိုယ့်ကိုဆွဲထူပေးခဲ့တယ် . . . . .

နွေ . . . . .

ကျွန်တော်က နှင်းစက်တွေအောက်က ဆောင်းပါ

မှုန်ဝါးဝါး မြူခိုးမြူဝေထဲကနေ ထွတ်တတ်တဲ့ကောင် မဟုတ်တော့

တခါတလေ မုတ်သုံကလေးဖြစ်ရတာကိုတောင်

ဝမ်းနည်းခဲ့ရ ။

သူမက နွေပါ . .

ရယ်သံနဲ့ ရက်ဖောက်ထားတဲ့ အလင်းတွေနဲ့ ထွန်းညှိပြီး

ကျွန်တော့်ကောင်းကင်နဲ့ တိမ်တိုက်မြို့လေးကို

နွေးထွေးစွာ တည်ပေးခဲ့တယ်

သူမဟာ ကျွန်တော်ရဲ့ 

. . . . နွေ . . . .  

လင်းခေတ်ဒီနို ( ၃၁.၈.၁၄ )

ဘလော့ဒေး အမှတ်တရ . . .