ကဗ်ာေတြထဲ တိမ္ေတြ ေသေနတယ္

. " အလြမ္း " . . ဒီဘာသာေဗဒမွာ ငါ စာမတတ္ခ်င္ပဲ တတ္ခဲ့ရသူ မဖတ္ခ်င္ပဲ ဖတ္ခဲ့ရသူ . . . . . အသည္းမကြဲဘူး . . မေႀကကြဲေသးဘူး . . ရင္ဘတ္ႀကီး နည္းနည္းေတာ့ ပြင့္ထြတ္ေနတယ္ . . . . . အေမွာင္ရာသီရဲ႕ ေထာင့္စြန္းက အေရာင္မြဲေနတဲ့ ႀကယ္တစ္လံုး မင္းနကၡတ္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနတယ္ ျပိဳးျပက္တဲ့ အေရာင္ေတြ ျပန္မွိန္သြားမွာ ငါ့ရာဇ၀င္ေတြ မေႀကာက္ရြံ႕ခဲ့ဘူး အပ်င္းေျပ ကစားျပီး ခ်န္ထားခံရမွာ ငါ၀ိဥာဥ္ေတြ ေႀကာက္ရြံ႕ေနတယ္ အေမွာင္ေတြ ငိုတဲ့ ညေတြမွာ ငါ့ကို ျပန္မထားခဲ့ပါနဲ႔ . . . . . ငါပိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ တနဂၤေႏြ သတို႔သမီး ပထမေျမာက္ ရဲရင့္ျခင္းေတြနဲ႔ ငါ့ႏွလံုးအိမ္ထဲ မင္းကို ဆြဲထည့္ သိမ္း၀ွက္ထားခဲ့ဖူးတယ္ ဗီးနပ္ရဲ႕ နကၡတ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြင့္ ႀကယ္စံုခတဲ့ ညေတြမွာ ပထမေျမာက္ ေႀကကြဲျခင္းနဲ႔ ငါ့ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြ မေသပါရေစနဲ႔ . . . . . ငွက္တစ္ေကာင္ အေတာင္ပံခတ္တာေတာင္ ငါ့ရင္မွာ ကကြက္ဆန္ဆန္ . . မင္းမရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြမွာ ငါ့ကဗ်ာေတြထဲ တိမ္ေတြ ေသတာ ဆန္းသလားကြာ . . . . .