ညေနခင္း တခုလံုး မင္းျဖစ္သြားျပန္ျပီ အိမ့္ျဖဴ . . . .

. ဟိုးး ခပ္ေ၀းေ၀းက ယူကလစ္ပင္ပ်ိဳက အိုမင္းခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတယ္ အေရွ႕က လမ္းသြယ္သြယ္ေလးက အ၀ါေရာင္ ညေနခင္းနဲ႔ အတူ အထီးက်န္ဆန္တယ္ စားပြဲေပၚက ဘလက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ မင္းေပးခဲ့တဲ့ ဒိုင္ယာရီလိုပဲ ဖတ္လိုက္တိုင္း ခါးတယ္ ငါ့ လက္ကိုင္ပု၀ါ အျဖဴေလးလည္း ခါးသီးမႈေတြ လိုက္လိုက္သုတ္ရင္း မင္း ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ဥေပကၡာေတြနဲ႔ စြန္းထင္းေနလို႔ပါပဲ . . . . ဒီညေန မင္းကို ငါ သိပ္သတိရတယ္ . . . “ ဆပ္ျပာပူေပါင္းေလး တစ္လံုးလိုပဲ အပ္ဖ်ားေလးနဲ႔ အထိမခံေလာက္ေအာင္ ထိရွလြယ္တယ္ . . အခ်စ္ဆိုတာထက္ အႏွစ္ဆိုတာေလးပဲ သံုးပါရေစ ” တဲ့ မင္း ရြတ္ခဲ့တဲ့ စာသား ငါ ျပန္ရြတ္ေနရင္း ညေနခင္း တခုလံုး မင္းျဖစ္သြားျပန္ျပီ အိမ့္ျဖဳ . . . . . . အခု ေနညိဳခ်ိန္ ေရာက္လုပီး အဂၤါနတ္သမီးေလး ငါ့ရင္ဘတ္ကို ျဖတ္နင္းသြားတယ္ “ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္္ ဂရုစိုက္ပါတဲ့ ” သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ . . . ႏွလံုးသား တခုလံုး ေျမေပၚ ေႀကမြသြားမွေတာ့ ငါ ဂရုစိုက္ရေတာ့မွာေပါ့ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားတဲ့ ေနာက္ေက်ာေလးကို ႀကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ ငါ့ အလင္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ပါရေစ အိမ့္ျဖဴ . . . . . တန္ဖိုးရွိတဲ့ မင္းဘ၀ နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ငါ့အတြက္ မျဖဳန္းတာ မင္း မွန္တာေပါ့ “ ညီ . . . မ . . . ေလး . . . အိမ့္ . . . ျဖဴ ” အကို ေခၚလိုက္တာ မွန္ပါတယ္ေနာ္ စကာလံုးေတြ အသက္ရွဴသံမဲ့ ေခၽြခ်ရင္း ငါ့ မ်က္လံုးထဲ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး ။ လင္းေခတ္ဒီႏို ( Sunday , April 24 , 2011 , 6:11 PM )