အေငြ႕ပ်ံသြားတဲ့ စကားလံုး

. ေကာင္းကင္ႀကီးလည္း ေနမသာဘူး ပင္လယ္ႀကီးလည္း မည္းေမွာင္မေနဘူး မီးျပတိုက္ႀကီးလည္း လင္းျခင္း လို႔ နတ္ဆိုးရဲ႕ ေတာင္ေသလာမွာ မိုးႀကိဳးေတြ တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္ ပြတ္တိုက္ ရွဳိက္နမ္းသြားတယ္ ။ ခ်စ္ျခင္းကိုမွ တပ္မက္မိသူကို လူမိုက္တဲ့လား ဘာျဖစ္လဲ . . . မိုက္ရဲမွေတာ့ မင္းကိုခ်စ္မိတာ ဆန္းသလားကြာ ။ ငါ . . . ေႀကကြဲေနတာမဟုတ္ဘူး ကြဲ ေႀက ထြတ္သြားတာ . . . ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ . . . ျပန္ဆက္မရတဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးကို အိပ္မက္ေတြြနဲ႔ ျပန္ကပ္ မဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္း၀မွာ အလြမ္းေတြ ခ်ဳဴသံႀကားေအာင္ ငါခ်ိတ္ဆြဲထားမယ္္ ။ စကားလံုး တစ္လံုးႏွစ္လံုး အေငြ႔ပ်ံရုံနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ စုန္းစုန္းေတာက္ ျပာက်သြားတယ္ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ အေငြ႕မေသေသးတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ဖုတ္ဖက္ခါ သိမ္းဆည္းလို႔ အလြမ္းျမိဳ႕ေတာ္ထဲ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ ငါ၀င္ခဲ့တယ္ ။ လင္းေခတ္ဒီႏုိ ( 28.7.10 , 10း00 AM )