ႀကက္ေျခခတ္ ၀င္းရိုးစြန္းနဲ႔ ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္ ေကာင္းကင္

.

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ညလင္းအိမ္ ( ကိုတူး ) တို႔ ကဗ်ာ အတူတူ မစပ္ျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ။ မေန႔တေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အားေနတဲ့ အခ်ိန္ ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္လာလို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အလြမ္းကဗ်ာသမားပီပီ အလြမ္းကဗ်ာကိုပဲ ေရးျဖစ္ခဲ့ႀကတာပါ ။ ကမာၻေျမေတာင္

ရာသီကပ္ဆိုးေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီပဲ မိုးက အေနာက္ေတာင္ေလ အျပိဳင္းျပိဳင္းနဲ႔ လယ္ကြက္ေတြကုိ ဆြဲလွန္သြားတာေတာင္ ျမက္ရိုင္း တစ္ပင္က ရွင္သန္ေနတုန္းပါပဲ ေသရမွာ မေၾကာက္မွေတာ့ မိုးၾကိဳးနဲ႔ေပါက္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး ေပေပေတေတေကာင္ ဆိုတာ ဒုကၡေတြထဲလည္း ေနႏိုင္တဲ႔သူပဲေလ . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ ) ေနတစ္ေခတ္ လတစ္ေခတ္နဲ႔ သကၠရာဇ္ကေတာင္ ဆယ္စုႏွစ္အေဟာင္းေတြ ေခၽြခ်လိုက္ျပီ ေဆာင္းပ်ိဳငယ္က ေႏြက်ဲက်ဲ သုတ္ခ်သြားတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြ အခုထိ ခ်ိဳေနတုန္းပါပဲ ေဆးခါး ႀကိဳက္ေနမွေတာ့ သကာလိုက္လည္း မမွီေတာ့ဘူး အခ်စ္ရူးဆိုတာ ထန္းလွ်က္ေကၽြးလည္း ခါးေနမယ့္သူပဲေလ . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို ) ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ အလြမ္းတစ္သုတ္နဲ႔ပဲ ဒဏ္ရာေတြ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ရင္း ေဆာင္းတစ္ညကုိ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ႏူးည့ံၾကြရြေနတဲ့ ကေခ်သည္တစ္ပါး သစၥာဆိုတာ သူ႔အတြက္ ဖန္ဆင္းမႈကုိ အေရာင္တင္ထားတဲ႔ အရပ္သံုးစကား ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ ေၾကြက်သြားတဲ႔ ၾကယ္ပ်က္တစ္လံုးလိုပဲ . . . သတိရေပးပါ ဒီဇင္ဘာရယ္ အခ်မ္းပုိ ေဆာင္းညေတြမွာ ၾကက္ေျခမခတ္ႏိုင္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာတဲ႔အခါ ဆုေတာင္းသံ သဲ႔သဲ႔ေလးေတာ႔ မင္းၾကားႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ ) ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းေပါက္နဲ႔ အလြမ္းေျခရာ ျပန္ႀကည့္ရင္း အဲဒီညေနကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ႀကည့္တယ္ တကယ္ေတာ့ နာက်င္မႈဆိုတာ ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမွ်ာေနတဲ့ ႀကယ္တစ္လံုး သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သူ႔အတြက္ အခြံႏြာထားတဲ့ ပဒိုင္းသီးဖတ္စာ တမ္းတျခင္းဆိုတာ မ်က္ရည္က်ေနတဲ့ ေကာင္းကင္တျခမ္းလိုပဲ . . . ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ဒီဇင္ဘာရယ္ ညေနခင္းေလးမွာ နီညိဳေရာင္ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔ခင္းလာတဲ့အခါ နာက်င္ျခင္းမဲ့စြာ မင္းေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစကြာ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို ) စံပယ္ရံု ရနံ႕ေတြက သင္းကနဲ လိႈက္ကနဲ ငါ႔ အာရံုေတြ အလင္းေပ်ာက္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . . ဒီလို နံနက္ခင္းတုိင္းမွာ စကားသံတခ်ိဳ႕ ဒိုင္ယာရီထဲ က်ေပ်ာက္ခဲ႔တာပါပဲ ခပ္တိတ္တိတ္ ရိွဳက္မိတဲ႔ ေ၀ဒနာ တစ္၀က္ေလာက္ကုိ ကဗ်ာေတြထဲ ေရာေသာက္လိုက္တယ္ ေသြးေၾကာထဲက တင္းမာလာတဲ႔ မာန တခ်ိဳ႕ကုိ စိတ္ျဖာၾကည္႔လိုက္မိေတာ႔ ဒီဇင္ဘာရယ္ . . . ငါ႔ မ်က္ရည္ေတြ မင္းအတြက္ က်လို႔ မေလာက္ေသးပါလားကြယ္ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္) စြယ္ေတာ္ရြက္ ေႀကြသံေလးေတြက ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲ ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ နာက်င္တယ္ ဒီဇင္ဘာ . . . ဒီႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းတုန္းကလည္း သစၥာေတြ အလြမ္းေရာင္ ေျပာင္းခဲ့တာပဲ ခပ္ရွိဳက္ရွိဳက္ နမ္းမိတဲ့ အလြမ္းတစ္၀က္ေလာက္ကို ကဗ်ာေတြထဲ ငွဲ႔ခ်လိုက္တယ္ ရင္ဘတ္ေဟာင္းထဲက ျဖာထြက္လာတဲ့ သတိရျခင္းေတြကို ေကာက္ယူႀကည့္လိုက္မိေတာ့ ဒီဇင္ဘာရယ္ . . . ငါ့သစၥာေတြ မင္းအတြက္ ျဖဴစင္ေနတုန္းပါပဲကြယ္ . . . . ( လင္းေခတ္ဒီႏို ) ဒီဇင္ဘာ . . . ႏွစ္လႊာတစ္ရြက္ပါလို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတာင္ က်ကြဲသြားျပီပဲ ကုိယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ႏႈတ္မဆက္ပဲ ေက်ာခိုင္းၾကတာေပါ႔ ဒါေပမယ္႔ ေကာင္မေလးရယ္ . . . ေႏြဦးေပါက္လို႔ ျမဴမႈန္ေတြ ေပ်ာက္သြားခဲ႔ရင္ သစၥာပန္းအထပ္ထပ္နဲ႔ ေမတၱာလမ္းဆက္ခဲ႔တဲ႔ ေဆာင္းၾကြင္း တစ္ေနရာက ေဟာင္းႏြမ္းေပေတေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ စံပယ္ျဖဴပြင္႔ေတြနဲ႔ အတူ နာမည္သံုးလံုးကို သီကံုးေနလိမ္႔မယ္ဆိုတာေတာ႔ ရာဇ၀င္ထဲက ဒီဇင္ဘာက ေျပာျပေနဦးမွာပါ . . . . ။ ( ညလင္းအိမ္ ) ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ ငိုေႀကြးေနတဲ့ ႀကယ္ေတြေအာက္မွာ ငါ့ ရင္ခုန္သံေတြ ယိုင္နဲ႔တယ္ အိမ္မက္ေတြ အညတရ ဆန္ခဲ့တယ္ စံပယ္ျဖဴလို ရိုးသားျပခဲ့ဖူးတဲ့ ကေ၀ပ်ိဳမငယ္ေလးရယ္ . . . ဒီေန႕ မိုးမရြာေပမဲ့ ဥေပကၡာေတြ နင့္နင့္သည္းသည္း ျပိဳက်ခဲ့တယ္ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္ . . . ႏွင္းစက္ေလးေတြ တစက္စက္ ေႀကြအက်မွာ ငါ့သစၥာပန္းခင္းဟာလည္း အလြမ္းပင္လယ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီးပဲ သြားပါေတာ့ ဒီဇင္ဘာရယ္. . . ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့ ရနံ႔မဲ့ သစၥာေဟာင္းေတြကို ခိုး၀ွက္ ရွိဴက္နမ္းရင္း ငါဟာ ရင္ခြင္ ေကာင္းကင္မဲ့ေနဦးမယ့္သူပါ . . . . ။ ( လင္းေခတ္ဒီႏို ) ညလင္းအိမ္ ၊ လင္းေခတ္ဒီႏို ( 22.3.11 ၊ 00း18 AM ) .